System rejestracji znaków towarowych i procedura sprzeciwowa

Rejestracja znaku towarowego powoduje, że jego właściciel uzyskuje ochronę prawną na towary i usługi sygnowane tym znakiem (prawo to jest prawem wyłącznym – przysługuje tylko jego właścicielowi). Zastrzeżony znak towarowy daje właścicielowi znaku monopol na jego używanie. Znak towarowy służy głównie do odróżnienia towarów pochodzących od różnych przedsiębiorców. Dzięki znakom towarowym konsumenci mogą prawidłowo zidentyfikować towary z danym przedsiębiorcą.

Warto zapoznać się z procedurą rejestracji znaku towarowego, w szczególności z postępowaniem sprzeciwowym, a także z postępowaniem zgłoszeniowym w przypadku braku skutecznego wniesienia sprzeciwu.

Jak zarejestrować znak towarowy?

Przed zgłoszeniem znaku towarowego należy zweryfikować, czy dane oznaczenie może być w ogóle znakiem towarowym. Istnieją bowiem tzw. bezwzględne przesłanki odmowy udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy, które uniemożliwiają jego rejestrację. Katalog tych przesłanek wskazany został w art. 129¹ ustawy Prawo własności przemysłowej. Przykładowo, nie udziela się prawa ochronnego na oznaczenie, które zostało zgłoszone w złej wierze. Zwrócić należy również uwagę na istnienie tzw. względnych przeszkód udzielenia prawa ochronnego. Katalog tych przeszkód zawarty jest w art. 132¹ Pwp.

Aby dokonać zgłoszenia znaku towarowego należy wypełnić podanie wraz z wykazem towarów i usług według klasyfikacji nicejskiej, a także wnieść opłatę za zgłoszenie.

Zgłoszenie zostanie ujawnione w e-Wyszukiwarce (PUEUP) w części „znaki towarowe” w terminie do dwóch miesięcy od daty zgłoszenia.

Jeżeli Urząd Patentowy nie stwierdzi przeszkód rejestracyjnych, zgłoszenie zostanie opublikowane w Biuletynie Urzędu Patentowego.

W ciągu 3 miesięcy od daty ogłoszenia w Biuletynie Urzędu Patentowego osoby trzecie mogą wnieść sprzeciw wobec zgłoszenia. W przypadku jego braku lub w przypadku wydania ostatecznej decyzji w sprawie sprzeciwu Urząd Patentowy wyda decyzję o udzieleniu prawa ochronnego lub o odmowie udzielenia prawa ochronnego.

Procedura sprzeciwowa dla znaków towarowych

Po otrzymaniu zgłoszenia znaku towarowego, Urząd Patentowy niezwłocznie nadaje mu kolejny numer, stwierdza datę wpływu zgłoszenia i zawiadamia o tym zgłaszającego.

Jak wskazano powyżej, do zgłoszonego w Urzędzie Patentowym znaku towarowego można wnieść sprzeciw w terminie 3 miesięcy od daty ogłoszenia o zgłoszeniu kwestionowanego znaku towarowego w Biuletynie Urzędu Patentowego. Termin ten nie podlega przywróceniu – po jego upływie żaden podmiot nie będzie mógł wnieść swojego sprzeciwu do rejestracji danego znaku towarowego.

Sprzeciw może wnieść:

uprawniony do wcześniejszego znaku towarowego lub,

uprawniony z wcześniejszego prawa osobistego lub majątkowego,

uprawniony do wykonywania praw wynikających z wcześniejszego zgłoszenia oznaczenia geograficznego lub nazwy pochodzenia, o ile oznaczenia te zostaną zarejestrowane.

Wobec powyższego, sprzeciw może wnieść wyłącznie podmiot, który wykaże, że ma podstawę prawną do jego zgłoszenia.

Istotą okresu sprzeciwowego jest, tym samym, możliwość zgłoszenia sprzeciwu do rejestracji znaku towarowego, który narusza czyjeś prawa. W praktyce najczęściej są to prawa wynikające z wcześniej zarejestrowanych znaków towarowych.

Podstawę sprzeciwu wobec zgłoszenia może stanowić np. znak, którego używanie narusza prawa osobiste lub majątkowe osób trzecich, lub też znak identyczny ze znakiem, na który udzielono prawa ochronnego z wcześniejszym pierwszeństwem na rzecz innej osoby dla identycznych towarów.

Stronami postępowania sprzeciwowego jest zgłaszający i wnoszący sprzeciw. Do rozpatrzenia sprzeciwu Prezes Urzędu Patentowego wyznacza eksperta.

Zgodnie z art. 152²⁰ Pwp Urząd Patentowy rozpatruje sprzeciw w jego granicach i jest związany podstawą prawną wskazaną przez wnoszącego sprzeciw, co oznacza, że minimalnym wymogiem formalnym sprzeciwu jest wskazanie w nim podstawy prawnej, na jakiej jest oparty.

Urząd Patentowy niezwłocznie powiadamia zgłaszającego znak towarowy o wniesionym sprzeciwie oraz informuje strony o możliwości ugodowego załatwienia sprawy w terminie dwóch miesięcy od dnia doręczenia informacji tej stronie, która otrzymała go później.

W trakcie tych dwóch miesięcy strony mogą podjąć rozmowy w celu ugodowego rozwiązania wszelkich sporów w związku ze złożonym sprzeciwem. Okres ugodowy może być przedłużony do 6 miesięcy od daty rozpoczęcia okresu na zawarcie ugody (art. 152¹⁹ ust. 2 Pwp). Przed upływem zakreślonego terminu należy poinformować Urząd Patentowy o wyniku rozmów ugodowych. Po bezskutecznym upływie terminu na ugodowe rozstrzygnięcie sprawy, Urząd Patentowy wzywa zgłaszającego do złożenia odpowiedzi na sprzeciw.

Po przedstawieniu przez strony swojego stanowiska możliwe jest podjęcie decyzji co do istoty sprawy. Po rozpatrzeniu sprzeciwu Urząd Patentowy wydaje decyzję o oddaleniu sprzeciwu lub uznaniu sprzeciwu za zasadny w całości lub w części.

Po prawomocnym zakończeniu wszystkich postępowań w sprawie sprzeciwów, Urząd Patentowy odmawia udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy w takim zakresie, w jakim sprzeciwy zostały uznane za zasadne. W pozostałym zakresie Urząd Patentowy udziela prawa ochronnego na znak towarowy.

Zakończenie postępowania zgłoszeniowego w przypadku braku skutecznego wniesienia sprzeciwu.

Wydając decyzję o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy, Urząd Patentowy kończy postępowanie zgłoszeniowe. Wydanie przedmiotowej decyzji następuje, gdy Urząd Patentowy nie stwierdzi żadnych przeszkód do udzielenia prawa ochronnego na podstawie art. 129¹ Pwp, a termin do złożenia sprzeciwu bezskutecznie upłynął lub wniesiony sprzeciw został uznany za bezzasadny.

Urząd Patentowy może również wydać decyzję o odmowie udzielenia prawa ochronnego. Dzieje się tak w przypadku, w którym zaistnieją przeszkody do udzielenia prawa ochronnego, jak również gdy brak jest warunków wymaganych do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy.

Autor: Manuela Kozłowska